Raport bieżący nr 41/2010
Zarząd INTERFERIE S.A. informuje, iż w dniu 06.10.2010 r. w związku z zawarciem pomiędzy INTERFERIE S.A. a Bankiem BANK POLSKA KASA OPIEKI S.A., w dniu 8 lipca 2010 roku umowy wsparcia (dalej zwanej „Umową Wsparcia”) wystawione zostały przez INTERFERIE S.A. („Wspólnik”) weksle własne in blanco nie na zlecenie wraz z deklaracją wekslową, które to weksle własne, płatne na rzecz BANK POLSKA KASA OPIEKI S.A., z siedzibą w Warszawie, przy ul. Grzybowskiej 53/57, 00-950 Warszawa, wpisanej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS 0000014843 („Bank”), Bank upoważniony jest wypełnić do kwot: a. wymagalnej lecz nie zapłaconej kwoty niezbędnej do pokrycia Przekroczenia Kosztów, w żadnym razie nie wyższej jednak niż 122.019.000 PLN; lub b. wymagalnej lecz nie zapłaconej kwoty niezbędnej do pokrycia niedoboru środków na Rachunku Rezerwowym, tak aby poziom Wskaźnika DSCR był nie niższy niż 125%, żadnym razie nie wyższej jednak niż 26.700.000 Euro, na wypadek, gdyby Wspólnik nie uregulował którejkolwiek z tych należności wynikających z Umowy Wsparcia w dacie jej wymagalności. Bank ma prawo opatrzyć załączone weksle własne terminem płatności, miejscem płatności (przy czym miejscem płatności może być Lubin albo Warszawa), miejscem wystawienia wystawcy i klauzulą „bez protestu” oraz wszelkimi tymi elementami, które są wymagane dla ważności weksla własnego, zgodnie z własnym uznaniem, zawiadamiając nas o tym listem poleconym lub pocztą kurierską, nie później niż na 10 (dziesięć) dni przed terminem płatności danego weksla. Bank jest zobowiązany jest opatrzyć weksle klauzulą „nie na zlecenie”. Patrz również: Raport bieżący nr 23/2010 z dnia09.07.2010 r. oraz Raporty bieżące 36-40/2010 z dnia 07.10.2010r. Podstawa prawna: § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 lutego 2009 roku w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych oraz warunków uznawania za równoważne informacji wymaganych przepisami prawa państwa niebędącego państwem członkowskim